Obłóczyny salezjanów w Lądzie
- Ekstremalnie do Twardogóry - 19 marca 2023
- Odpowiedzialni za BWS w Poznaniu - 13 marca 2023
- Koszykówka zakończona sukcesem - 12 marca 2023
Uroczystość Objawienia pańskiego, znana jako święto Trzech Króli, to dzień ukazania się Boga całemu światu. Od pewnego czasu 6 stycznia w salezjańskiej Polsce jest dniem, w którym młodzi salezjanie zostają objawieni światu poprzez przyjęcie stroju zakonnego.
Uroczystość obłóczyn, czyli przyjęcia stroju zakonnego przez współbraci II roku postnowicjatu w Lądzie nad Wartą, odbyła się w kameralnym gronie w kaplicy seminaryjnej w piątek, 6 stycznia 2023 roku. W tym szczególnym dniu Piotrowi, Tomkowi, Mateuszowi i Waldkowi towarzyszyli najbliżsi, a także przedstawiciele salezjańskich Inspektorii, aspiranci i delegacja Inspektorialnej Rady Młodych.
W czasie Mszy świętej pod przewodnictwem ks. Tadeusza Itrycha SDB, przełożonego Inspektorii Pilskiej, homilię wygłosił jego Wikariusz, ks. Krzysztof Rudziński SDB. – Uroczystość Objawienia Pańskiego to Epifania. Znaczy tyle co: „objawienie”, „manifestacja” lub „fenomen”, z którego ujawnia się ważna sprawa. Oznacza również „pokazywać” lub „pojawiać się ponad”. Myślę, że można i trzeba powiedzieć o ludziach, którzy noszą strój zakonny, że swoim życiem mają manifestować, iż są oddani na wyłączną służbę Bogu i Kościołowi. Kaznodzieja wyjaśnił także, że „strój zakonny jest zewnętrznym znakiem przynależności do Chrystusa. To z jednej strony wyraz złożenia daru z siebie samego, ze swojego życia. To zewnętrzy znak oddania się Bogu i Zgromadzeniu”. Nawiązując do treści rytuału obłóczyn, stwierdził również: – To zobowiązanie, by obrać drogę formacji właściwą do pracy duchownych w Kościele.
Poświęcenia sutann dokonał ks. Bartłomiej Polański SDB, Inspektor z Wrocławia. On także przyodział salezjańskich kleryków w szatę zakonną.
Przed błogosławieństwem końcowym głos zabrał również ks. Piotr Sosnowski SDB, wikariusz Inspektorii Warszawskiej, który składając życzenia nowo obłóczonym nawiązał do znaku: – Widząc sutannę, widzimy znak, że ktoś jest przyjacielem Jezusa, że umie z Jezusem rozmawiać, że ma relację z Jezusem. Że jest człowiekiem modlitwy i o modlitwę można go poprosić, że jest człowiekiem godnym zaufania. Gdyby tak nie było, stajemy się znakiem, który myli. (…) Gratulując Wam tego momentu, życzę Wam, abyście byli znakiem, który nigdy nie myli.
tekst: ks. Krzysztof Tomeczkowski SDB (Inspektoria Pilska)
fot. Aleksandra Piwowarczyk-Kopacz
