Asystencja

W ciągu całej formacji początkowej kładzie się nacisk zarówno na studia, jak i na działalność duszpasterską właściwą posłannictwu salezjańskiemu.
Asystencja jest etapem życiowej i intensywnej konfrontacji z działalnością salezjańską w praktyce wychowawczo-duszpasterskiej.

W tym czasie młody współbrat wdraża się w stosowaniu Systemu prewencyjnego, a szczególnie w asystencji salezjańskiej, czyli obecności wśród dzieci i młodzieży.
Wspomagany przez przełożonego i wspólnotę, dokonuje osobistej syntezy swej działalności i wartości powołania.
Z punktu widzenia salezjańskiego jest to ten okres najbardziej charakterystyczny formacji początkowej, gdzie jako model służy doświadczenie, jakie ks. Bosko przeżył z młodzieżą w pierwszym Oratorium.

Cele asystencji:

– dojrzałość w powołaniu salezjańskim: współbrat, ćwicząc się w posłannictwie i w duchu Systemu Prewencyjnego, rozwija swoje zdolności i swoją odpowiedzialność i zmierza do realizacji “osobistej syntezy swej działalności i wartości powołania” ;
– weryfikuje swoje powołanie poprzez osobiste i wspólnotowe doświadczenie posłannictwa salezjańskiego w perspektywie ślubów wieczystych.

Asystencja zwyczajnie trwa 2 lata i zasadniczo realizowana jest w dwóch wspólnotach salezjańskich (po roku w każdej ze wspólnot). Miejscem asystencji są wspólnoty salezjańskie Inspektorii Wrocławskiej oraz niekiedy również wspólnoty salezjańskie z innych krajów (Francja, Irlandia, Niemcy, Wielka Brytania, Włochy, Malta).